ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: https://stonagiopavlo.wordpress.com/2019/09/17/353/
Στα σινεμά της γειτονιάς-μέρος τρίτο: θερινό σινεμά Διάνα!!!
του Δημήτρη Γιαννάτου
Θερινός κινηματογράφος Διάνα. Μια δεύτερη λύση για τη γειτονιάς μας, αλλά πάντα σταθερή αξία και με καλές επιλογές ταινιών, για το καλοκαίρι. Μέχρι το 1990 που έκλεισε το θυμόμαστε που και που, όταν δεν θέλαμε ή βαριόμαστε να ανηφορίσουμε ή να κατηφορίσουμε στα θερινά σινεμά του κέντρου και της περιφέρειας του Κέντρου!
Η αλήθεια είναι ότι, παρόλο που ήταν οικείο σε όλους μας, φαινόταν λίγο παράταιρο για τη στενή μας γειτονιά (δηλαδή αυτή που οριζόταν από τους δρόμους τριγύρω από την πλατεία του Αγίου Παύλου), καθότι το εντάσσαμε στη περιοχή της πλατείας Αττικής, σχεδόν άλλο σύνορο δηλαδή!!!
Η αγαπημένη λύση της τελευταίας στιγμής, θα το χαρακτήριζα. Ακόμα πιο εντυπωσιακή η θέση του, καθώς γειτόνευε με τις γραμμές του τρένου, λίγα μετρά πιο πέρα από τον εμβληματικό Σταθμό ορόσημο της γειτονιάς μας, τον Σταθμός Λαρίσσης!!!
Μετά τους σεισμούς του 1981, και αφού το σχολείο μας, έπρεπε να επισκευαστεί (το παλιό 4ο Γυμνάσιο Αρρένων, φιλοξενούσε και το 31ο Γυμνάσιο), μετακομίσαμε για ένα εξάμηνο σε σχολείο στα Σεπόλια. Κάθε μεσημέρι, η επιστροφή με τα πόδια, Σεπόλια-Άγιος Παύλο, είχε σχεδόν απαραίτητη στάση από το γραφικό στενάκι που ήταν η Διάνα.
Πίσω από την οποία υπήρχε και υπάρχει ακόμα η παραδοσιακή, οικογενειακή, συνοικιακή ταβέρνα : «Η Τριχωνίδα», με ωραία αυλή, αλλά και κλειστή αίθουσα που κρατά ακόμα και τώρα τον κόσμο της. Η οποία από τη δεκαετία του ΄80, έδειχνε ότι πάντα ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και οριστικού κλεισίματος, αλλά σε πείσμα των καιρών, μας γεμίζει χαρά που την βρίσκουμε ακόμα σε λειτουργία! Μα για τα φαγάδικα και τα εστιατόρια της περιοχής, ίσως ετοιμάσουμε ένα επόμενο αφιέρωμα!
Ο Μάνος Γαιτάνος, στο βιβλίο του: «Οι κινηματογράφοι που αγαπήσαμε»-2016, μας περιγράφει το θερινό σινεμά Διάνα:
«Διάνα (Ζαχία 4, πλατεία Αττικής, θερινός, 350 θέσεις). Από τους πιο ιδιαίτερους
κινηματογράφους της πόλης, δημιουργημένος «στην άκρη του κόσμου»: πλάι στις
γραμμές του τραίνου και σε ένα σημείο εντελώς απομονωμένο. Η επιλογή της
θέσης του θα στηρίχθηκε, μεταξύ άλλων, στα κατάλοιπα της αλλοτινής δόξας της
περιοχής του Σταθμού Λαρίσης. Το 1964 που ξεκινούσε η Διάνα, κάτι σωζόταν
ακόμα…
Ούτως ή άλλως, επρόκειτο για ένα πολύ καλοσχεδιασμένο κινηματογράφο
σεμνών διαστάσεων που όρθωνε με θάρρος το ανάστημά του απέναντι από τα
καθιερωμένα κινηματογραφικά ονόματα της περιοχής, Βικτώρια και Αλκαζάρ.
Υπήρχαν και άλλοι κινηματογράφοι ολόγυρα, η Διάνα ήταν πάντα το διαμαντάκι.
Και πάντα με καλές ταινίες, ως το 1990.
Το κτίσμα υπάρχει κάπως (διατηρητέος κινηματογράφος) και χρησιμοποιείται ως
πάρκινγκ, διατηρώντας όλα του τα χαρακτηριστικά.\
Και ο Δημήτρης Φύσσας και πάλι, μας ξεναγεί στη Διάνα, μέσα από το βιβλίο του: «Τα σινεμά της Αθήνας» :
Διάνα : Διατηρητέο (ως προς τη χρήση) υπαίθριο σινεμά επί της μακράς οδού Κωνσταντινουπόλεως, κοντά στην Πλατεία Αττικής (στις εφημερίδες περνούσε με ένα από τα δύο αυτά τοπικά προσδιοριστικά), που λειτούργησε από το 1964 μέχρι 1990. Δεν ξέρω αν η ονομασία προέρχεται από το παλαιότερο (και υπάρχον μέχρι σήμερα) θέατρο της Ιπποκράτους, από τη θεά Ντιάνα (= Άρτεμη), από καμιά ομώνυμη κινηματογραφική ή θεατρική ηρωίδα (είναι πάμπολλες) ή απλά από την έκφραση «κάνω διάνα».
Ακριβής διεύθυνση Ζάχια/Ζαχιά/Ζαχία 4 (αγνοώ τονισμό και τη σημασία της λέξης, εννοώ αν είναι τοπωνύμιο, ανθρωπωνύμιο ή τι άλλο) και σχεδόν Κωνσταντινουπόλεως 184, Πλατεία Αττικής, τηλέφωνο 816376, 8216376. Είναι κολλητά με τις γραμμές του τρένου του ΟΣΕ, πάνω από τις οποίες περνάει πεζογέφυρα – προέκταση της οδού Ζαχία. Σταθερή άνοδος στη διαβάθμισή του: Β΄ προβολή το ΄60, Α΄- Β΄ το ΄70, Α΄ το ΄80 και μέχρι τέλους. Εισιτήριο 30 δρχ. το ’77, στο μέσο όρο της κατηγορίας του. «Τον είχε ο ίδιος που είχε και τον ‘Άσσο’ στα Πετράλωνα».1023
Ο φίλος μου ο Παύλος Χρήστου λέει : «Επειδή έμενα –και μένω– στην Αττική, ερχόμουνα πολλές φορές εδώ. Το πιο ωραίο το θυμάμαι σε μερικά καουμπόικα: πέρναγε το τρένο κάπου στο Φαρ Γουέστ, με Ινδιάνους, καουμπόιδες, με στρατό, και την ίδια στιγμή πέρναγε και το δικό μας από τις διπλανές γραμμές και σφύριζε. Μεγάλη πλάκα». Γιατί έπαψε να παίζει, ενώ είχε καταφέρει να φτάσει αισίως το 1990; Απαντάει το ερώτημα άλλος φίλος μου, ο Βασίλης ο Ζάννης, θαμώνας στο λαμπρό καφέ ουζερί «Παράδεισο» της Πλατείας Αττικής: «Αναγκάστηκε να το κλείσει ο επιχειρηματίας του, ονόματι Βαγγέλης, γιατί ο ιδιοκτήτης του χώρου τού ζήταγε μηνιάτικο νοίκι 800.000 δρχ εκείνα τα χρόνια. Το ΄κλεισε λοιπόν κι έφυγε, και ο ιδιοκτήτης το ΄κανε πάρκινγκ. Ε, πάρκινγκ είναι ακόμα».1024 .
Παραμένει όλα αυτά τα χρόνια ανοιχτό πάρκινγκ, με μάλλον μέτρια προσέλκυση αυτοκινήτων, άλλοτε με τον υπεύθυνο παρόντα κι άλλοτε μόνο με γάτες μέσα, και με το ίδιο το παλιό τηλέφωνο του σινεμά. Αριστερά του, αφού γκρεμίστηκαν διάφορα οικήματα και κόπηκαν οι ανάλογοι φοίνικες μιας πάλαι ποτέ αστικής ανάπτυξης, ανοίχτηκαν πολύ βαθιά θεμέλια και χτίζεται τώρα (2009) κάτι τεράστιο. Σχεδόν απέναντι, έχει ανοίξει το φρέσκο τσοντάδικο «Ορφέο» (Β δες λέξη). Γύρω γύρω εργαστήρια, εταιρίες μεταφορών και βιοτεχνίες δίνουν τον τόνο. Η επιρροή από τους πολυεθνικούς κόμβους του Σταθμού Λαρίσης και της Πλατείας Αττικής είναι προφανής.
Το σινεμά παρουσιάζει τυπική διάταξη του χώρου. Όλα τα μείζονα αρχιτεκτονικά στοιχεία του διατηρούνται: η οθόνη, η καμπίνα προβολής, η (κάποτε φωτεινή) ταμπέλα οι χτιστές προθήκες, τα ταμεία κλπ. Ούτε εξώστη είχε, ούτε θεωρεία. Συνολικά, είναι «ενδιαφέρον παράδειγμα θερινού κινηματογράφου» της εποχής του 60.
Κάποια φιλμ: «Μερικοί το προτιμούν καυτό», «Το ημίχρονο του θανάτου», «Καυτό Παρίσι», «Γυμνοί στον ήλιο», «Ματωμένοι ορίζοντες» (1964), «Ο Πήτερ και οι λαχτάρες του», «Όργια του γυάλινου πύργου», «Κεραυνός στον ήλιο», «Ο άγνωστος με την κόκκινη Κάντιλλακ», «Άμλετ», «Το κυνήγι του κλέφτη», «Η εκδίκησις της κυρίας» Τζένιφερ Τζωνς, «Έκστασις και πάθος» (1965), «Ντάρλινγκ», «Δυο λιοντάρια στον Ειρηνικό», «Δράκουλας», «Ο χορός των καταραμένων» (1966), «Ο τρόμος των παρανόμων», «Τζάνγκο», «Τούνελ 28», «Έ, όχι και με τη γυναίκα μου», «Δυο μάτια είδαν το έγκλημα» (1967), «Το κορίτσι κι ο στρατηγός», «Τα τέσσερα φτερά», «22 βήματα», «Μέχρις εσχάτων», «Απαγορευμένα σκαλοπάτια» περιπ. (1968), «Ολόγλυκες Αφροδίτες», «Οι διεστραμμένοι», «Λάσπη στ΄ αστέρια», «Κυνηγώντας το δολοφόνο», «Στρατηγέ απολογήσου», «Αγάπη μου» (1969),
«Το μυστικό της Σάντα Βιττόρια», «Ο φυγάς του Άμστερνταμ», «Ο μεγάλος λωποδύτης», «Βυθίσατε το Βίσμαρκ», «Βυθίσατε το Λούντεντορφ» (1970), «Ήρθε η ώρα να πεθάνης κάθαρμα», «Μόντυ Γουώλς» γουέστερν, «Μια ληστεία με πολύ σεξ», «Κουεμάντα» (1971), «Ο ανώμαλος δολοφόνος της γυμνής χορεύτριας», «Κυνηγητό μέχρι την κόλαση», «Ερωτικά ζευγάρια και τόσοι άλλοι γύρω τους» (1972), «Γίγαντες της παρανομίας», «Όταν οι γυναίκες πέζαν [σικ] ντιν ντον με τους άνδρες», «Η οργή του θεού», «Οι εκβιασταί» (1973), «Η μια πάνω στην άλλη», «Ο άνθρωπος που έκλεψε τη μαφία», «Το μεγάλο έγκλημα», «Ο μαύρος Δράκουλας», «Ζήσε για τη ζωή» (1974), «Ο κανένας θα χτυπήση ξανά», «Πράκτωρ Λισσαβώνος», «Πάντσο Βίλλα»,
«Το νου σας και τρακάραμε», «Βορείως του Μπανγκόγκ» (1975), «Στο στρατόπεδο της κολάσεως», Πιερ Ρισάρ «Ο κύριος αφηρημένος», «Η συμμορία της χρυσής χήνας», «Ένα κορίτσι στο πιάτο μου», «Ένας αξιολάτρευτος παλιάνθρωπος» (1976), «Ο ταξιτζής», «Ο κύκλος του μπούμερανγκ», «Το μυστήριο με τις 12 καρέκλες», «Σπάστε τα δεσμά», «Χαρέμι για δύο», «Ασύλληπτη απόδρασις», «Δύο λησταί» (1977), «Ο μυστηριώδης κόσμος του μέλλοντος», «Ο μαύρος κύκλος», «Αν το μάθη η γυναίκα μου χάθηκα», «Λίγα λεπτά πριν το έγκλημα», «Μακελλειό στην άσφαλτο» (1978), «Οι δύο ληστές», «Ταξιδιώτης της βροχής», «Ο κλέφτης της Βαγδάτης» (1979),
«Διπλός θάνατος», «Ο αρχιεκτελεστής», «Η επιστροφή του Φαντομά», «Η γιατρίνα του 7ου ξεσηκώνει το Πεντάγωνο», «Οι εντιμότατοι φίλοι μου» (1980), «Τοάτα», «Σκοτώστε τον ξέρει πολλά», «Επάγγελμα ζιγκολό», «Το πιο πονηρό λαγωνικό», «Ο πρωτάρης», «Γύπες της λεωφόρου» (1981), «Οι τριαντάρες το προτιμούν με μέλι», «Αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα», «Το ψωνιστήρι», «Η γραμμή των συνόρων», «Άνθρωποι υπέροχοι και ιπτάμενες σακαράκες» (1982), «Τρελλοί γιατροί, απίθανες εγχειρήσεις», «Ασάντι» έγχρ. περιπ., «Και οι θεοί τρελάθηκαν» κωμωδία, «Μια απίθανη, απίθανη πτήση» (1983), «Καψούρης στον έρωτα», «Γρανίτα αμερικάνα» νο 2, «Πύρινοι δρόμοι», «Οι εντιμότατοι φίλοι μου» νο 2 (1984), «Αίμα στον πράσινο βάλτο»,
«Τα γεράκια», «Άκρως τρελό κι απόρρητο», «Κόναν ο εξολοθρευτής», «Γρανίτα από λεμόνι» Νο5, «Ο μπάτσος του Μπέβερλυ Χιλς» (1985), «Διακοπές για πρωτάρηδες», «9 ½ βδομάδες», «Μικρός αντίχριστος», «Το τρίγωνο της βίας και του έρωτα» (1986), «Κινούμενος κεραυνός», «Η κόμπρα», «Μπέτυ Μπλου», «Τα βλήματα εκπαιδεύονται», «Άλιενς η επιστροφή», «Η πρώτη φορά που έκανα έρωτα», «Δρόμοι στρωμένοι με χρυσάφι» (1987), «Τζέρυ 2000, μια επικίνδυνη γυναίκα», «Άγριο θηλυκό», «Άγρια περιπέτεια», «Τρελοί για δέσιμο», «Ντέρι ντάνσιγκ», «Μυστικός επισκέπτης της νύχτας», «Το κύκλωμα» (1988), «Απατεώνας και τζέντλεμαν», «Η μεγάλη των μπάτσων σχολή» νο 5 κωμωδία, «Διαβολική χήρα», «Φράντικ», «Εργαζόμενο κορίτσι» (1989), «Ο έρωτας είναι μια μεγάλη περιπέτεια», «Οι διχασμένοι», «Σινεμά ο Παράδεισος» και «Μπάτμαν» (1990)»
[full_width]
